Kręgosłup lędźwiowy jest jednym z odcinków kręgosłupa – najważniejszej podpory naszego ciała. Niestety, aż 2/3 dolegliwości bólowych w jego obrębie pochodzi właśnie z odcinka lędźwiowego. Zmagamy się z lumbago, czyli zespołem kręgosłupa lędźwiowego, rwą kulszową i korzonkami, ból promieniuje często na pośladki i nogi. Kręgosłup lędźwiowy wymaga wówczas nie tylko leczenia farmakologicznego i profesjonalnej fizjoterapii, ale też codziennych ćwiczeń wzmacniających mięśnie. Jak powinny wyglądać ćwiczenia na kręgosłup lędźwiowy?

Ćwiczenia na kręgosłup lędźwiowy – jak prawidłowo ćwiczyć?

Ćwiczenia na kręgosłup lędźwiowy powinny być dostosowane do własnych możliwości. Naciągnięcie mięśni przy dolegliwościach bólowych jest niewskazane, może bowiem tylko pogorszyć stan. Na początku wystarczy wykonywać mniej ćwiczeń (np. trzy), za to bardzo dokładnie, bez pośpiechu. Ćwiczenia na kręgosłup lędźwiowy mogą być męczące dla nieprzyzwyczajonego do wysiłku kręgosłupa, dlatego nie należy przesadzać z ilością powtórzeń – ćwiczymy tyle, ile mamy siły. Po każdym ćwiczeniu (nie powtórzeniu!) odpoczywamy chwilę. Cały zestaw ćwiczeń nie trwa długo – wystarczy kwadrans, by precyzyjnie rozpocząć ćwiczenia kręgosłupa. Każdego dnia jednak warto zwiększać ten czas, ilość ćwiczeń i powtórzeń. Po trzech miesiącach ćwiczeń dwa razy dziennie powinniśmy poczuć wyraźną poprawę i złagodzenie bólu kręgosłupa lędźwiowego.

Ćwiczenia na kręgosłup lędźwiowy – ćwiczenia na plecach

Jak wykonywać ćwiczenia na kręgosłup lędźwiowy? Najpopularniejsze ćwiczenia na kręgosłup lędźwiowy są wykonywane na plecach.
•Leżąc na płaskim podłożu (aby nie było zbyt twardo, możemy rozłożyć matę lub położyć się na miękkim dywanie), podciągamy prawą nogę do klatki piersiowej. Następnie przyciągamy głowę do kolana. Prostujemy nogi i kładziemy głowę stabilnie. Po kilku sekundach analogicznie postępujemy z lewą nogą.
•Leżąc na plecach, zginamy w kolanach obie nogi, a wyprostowane ręce rozkładamy na boki. Przenosimy obie nogi raz na jeden, raz na drugi bok.
•Zginamy nogi w kolanach, ręce wyprostowane leżą wzdłuż tułowia. Staramy się jak najbardziej „wbić” odcinek lędźwiowy w podłoże. Po kilku powtórzeniach i odpoczynku wykonujemy odwrotne ćwiczenie – podnosimy biodra i trzymamy je w górze przez 5 sekund.
•Prostujemy nogi i wyprężamy całe ciało. Wyprostowane ręce splatamy i przenosimy za siebie, wyciągając je jak najdalej możemy.

Ćwiczenia na kręgosłup lędźwiowy – ćwiczenia w klęku

Inne ćwiczenia na kręgosłup lędźwiowy, które powinny wpłynąć na jego prawidłową pracę, obniżenie dolegliwości bólowych to ćwiczenia na kręgosłup lędźwiowy w klęku.
•Wykonujemy ćwiczenie zwane kocim grzbietem. Klękamy, siadając na piętach i podpierając się rękami o podłoże. Wyginamy kręgosłup do góry, chowając głowę jak najniżej, blisko klatki piersiowej. Po kilku sekundach robimy „wklęsły kręgosłup”, głowę zadzieramy do góry, a po chwili wyciągamy wyprostowane ręce daleko do przodu.
•W klęku podpartym wciągamy brzuch i przenosimy ciężar ciała z prawej (wyprostowanej) ręki, na lewą.
•Leżąc na brzuchu, zginamy ręce w łokciach i kładziemy dłonie płasko na podłożu. Unosimy tułów – jeśli jest nam ciężko, możemy podłożyć pod brzuch rulon z koca czy ręcznika. Wyginamy się nieco w tył, prostując ręce. Głowę trzymamy psoto, patrząc przed siebie.
•Pozostawiając rulon materiału pod brzuchem, kładziemy się na podłożu i prostujemy ręce przed siebie. Naprzemiennie podnosimy lewą rękę i prawą nogę, a następnie prawą rękę i lewą nogę.

Istnieje bardzo wiele powodów swędzenia skóry. Może być ono wywołane małym nawilżeniem, podrażnieniami i reakcją alergiczną.

Jak przebiega ta nieprzyjemna dolegliwość?

Świąd objawia się swędzeniem skóry. Może on wystąpić tylko na danym obszarze ciała  lub na całej jego powierzchni. Mogą również wystąpić takie objawy jak:  zmiany skórne w postaci bąbli lub plam o różowym zabarwieniu, nadmiernie przesuszona, pękająca skóra, zaczerwienienie, zmiana faktury skóry na bardziej szorstką – łuskowatą.

Może on potrwać kilka dni lub utrzymać się nawet do kilku tygodni. Drapaniem możemy doprowadzić do przerwania ciągłości tkanek, do ranki mogą dostać się bakterie i oprócz świądu będziemy zmagać się z infekcją bakteryjną skóry.

Podział 

Świąd możemy podzielić na kilka różnych grup. W zależności od obszaru ciała jaki zajmuje wyróżniamy:

* świąd umiejscowiony – występuje tylko na określonej części ciała,

* świąd uogólniony – obejmuje wszystkie części ciała.

Problem swędzącej skóry może dotyczyć na przykład brzucha, genitaliów, szyi, dłoni, łydek, klatki piersiowej, pleców.

Świąd może być objawem wielu różnych chorób

Przyczyn świądu może być naprawdę wiele. Czasem może to być sygnał ostrzegawczy od naszego organizmu. Swędząca skóra często wskazuje na:

*nadmiernie przesuszoną odwodnioną skórę – musimy odpowiednio nawilżyć skórę, używając do tego balsamów oraz emolientów

* dermatozy  – są to np. zakażenie świerzbowcem ludzkim, łuszczyca, atopowe zapalenie skóry, grzybica

* wysypkę – może ona towarzyszyć chorobom zakaźnym takim jak ospa lub odra

*choroby narządów wewnętrznych – zaburzenia prawidłowego funkcjonowania nerek, gruczołu tarczycy

* dysfunkcję ze strony układu nerwowego,

* alergię skórną – często jest to odpowiedź organizmu na bezpośredni kontakt z alergenem

* efekty uboczne przyjmowania leków

* anemia

* ciąża

Swędząca skóra i powikłania

Świąd nie zagraża bezpośrednio naszemu życiu lecz ma wpływ na jego jakość. Przede wszystkim nie możemy drapać skóry. Po dotkliwych zadrapaniach często pozostają blizny. W wytworzone rany z łatwością mogą wniknąć różne bakterie i grzyby co zazwyczaj skutkuje długotrwałym leczeniem.

Metody zapobiegania

Jeśli nie chce3my, aby świąd powrócił to musimy dbać swoją skórę. Jeśli więc jest ona nadmiernie przesuszona to najlepiej zastosować kosmetyki silnie natłuszczające. Zapobiegną  one nadmiernej utracie wody . Najlepiej wybierać produkty naturalne dlatego powinniśmy upewnić się czy w jego składzie nie ma substancji zapachowych i barwiących.

Jeśli świąd już się pojawił to możemy przygotować sobie ciepłą kąpiel z dużą ilością płatków owsianych i olejków nawilżających. Dodatkowo można kupić w aptece specjalistyczny środek łagodzący uciążliwe objawy świądu.

Sposób życia i konstrukcja serca przypomina niezwykle sprawną pompę, której wytężonej pracy często nie doceniamy. Choroby mięśnia sercowego, przede wszystkim zawał serca a jego niewydolność, sytuują się w czołówce elementów odpowiedzialnych za przedwczesną śmierć Polaków.

Serce – budowa

Serce jest istotnym narządem układu krwionośnego, które znajduje się wewnątrz worka osierdziowego. Jest on wypełniony surowiczym płynem zapobiegającym tarciom serca o ścianę osierdzia, do którego mogło dojść podczas skurczów i rozkurczów narządu. Ludzkie serce wykonane jest z dwóch przedsionków i z dwóch komór. Do prawego przedsionka za pośrednictwem żyły głównej górnej i dolnej trafia pozbawiona tlenu krew z tkanek obwodowych, która następnie, przez zastawkę trójdzielną, znajduje się do prawej komory. Stąd tętnicami płucnymi transportowana jest do płuc, gdzie dochodzi do jej utlenowania. Z tego miejsca przez żyły płucne wędruje do lewego przedsionka, a następnie do lewej komory, która tłoczy ją do aorty, czyli tętnicy głównej. To właśnie z aorty krew zaopatrzona w tlen dochodzi do wszystkich organów i tkanek ciała. Ściana serca składa się z trzech warstw: wsierdzia, czyli powłoki niezwykle wewnętrznej, wyściełającej powierzchnie jam serca; śródsierdzia – powłoki środkowej zawierającej mięsień sercowy, szkielet serca i system bodźcotwórczo-przewodzący serca oraz nasierdzia, a to zewnętrznej powłoki tkanek serca.

Sygnały choroby serca

Sygnały choroby wieńcowej – i w postaci ostrej, jak i długotrwałej – to w pierwszej kolejności dolegliwości bólowe w klatce piersiowej, jednak, co bardzo ważne, charakteryzujące się występowaniem trzech cech:
•są umieszczone za mostkiem,
•są pod wpływem wysiłku, stresu, posiłku, zimna, wiatru (w stabilnej choroby wieńcowej) lub w spoczynku (podczas zawału),
•znikają pod wpływem zażytych podjęzykowo azotanów (maksymalnie po 6 minutach).
Bóle serca mają charakter dławiący, rozpierający, zaciskający i piekący, powszechnie promieniują do jamy brzusznej, strefie międzyłopatkowej, żuchwy, szyi i barków. Bardzo ważne jest przy tym zróżnicowanie bólu towarzyszącego stabilnej oraz skutecznej postaci choroby wieńcowej. W ciągu stabilnej choroby wieńcowej nacisk jest realizowany przez stres lub trening, ustępuje po przyjęciu środków czy w spoczynku, a czasem zamiast bólu pojawia się duszność wysiłkowa, zmęczenie, nacisk brzucha lub mdłości. Z kolei w przypadku zawału nacisk narasta z czasem (nie ustępuje po przyjęciu środków czy zaniku wywołujących go elementów), wtóruje mu duszność, kaszel, zmęczenie, zawroty głowy, omdlenia, uciski brzucha, mdłości, mdłości, niepokój oraz lęk przed śmiercią.
Niestety, u części pacjentów występują tzw. nieme niedokrwienia, bez dolegliwości bólowych, widoczne wyłącznie w badaniu EKG. Są one bardzo szkodliwe i mogą być etiologią nagłego zgonu sercowego. Z drugiej strony, przedłużające się uciski za mostkiem, nawracające z jeszcze wyższym nasileniem, słabo działające na środki, będące w nocy lub niezależnie od stresu lub wysiłku są sygnałem, że ryzyko wystąpienia zawału w najkrótszym czasie niezwykle wzrosło.

Niedoczynność tarczycy z medycznego punktu widzenia jest zespołem objawów, do których powstania przyczynia się mała ilość hormonów produkowanych przez tarczycę:

trijodotyroniny (T3) oraz tyroksyny (T4).

Ostatnio przeprowadzone badania dowodzą, że z powodu niedoczynności tarczycy cierpi około 6% ludności. Choroba częściej dotyka kobiet niż mężczyzn. Do najbardziej charakterystycznych objawów należą m.in.:

• nieustające zmęczenie,
• senność,
• apatia,
• stany depresyjne,
• nagły przyrost masy ciała,
• wzrost cholesterolu,
• zaburzenia pamięci i koncentracji,
• złe znoszenie niskich temperatur,
• skłonności do zatrzymywania wody w organizmie,
• zaparcia,
• zaburzenia miesiączkowania,
• wzmożone wypadanie włosów,
• przesuszenie skóry,

Jak walczyć z objawami?

Terapia mająca na celu pobudzić do pracy tarczycę opiera się w dużej mierze na zastosowaniu odpowiednich medykamentów. Leki działają bezpośrednio na gruczoł więc walkę z dodatkowymi kilogramami musisz rozpocząć samodzielnie. Właśnie tutaj najlepszym rozwiązaniem będzie zastosowanie odpowiedniej diety, którą można połączyć z ćwiczeniami fizycznymi.

Co zatem warto jeść? Jadłospis osoby cierpiącej na niedoczynność tarczycy

Przede wszystkim powinniśmy zaopatrzać organizm w duże ilości jodu, bo to właśnie jego niedobór jest jedną z przyczyn tej dolegliwości. Najwięcej tego drogocennego pierwiastka zawierają ryby morskie. Jod obecny jest także w soli – jednak nigdy nic w nadmiarze – duża ilość soli może ci zaszkodzić!

Uważaj na takie produkty jak: kasza jaglana, fasola, rzodkiew, kalafior, kapusta – ich spożywanie znacznie utrudnia przyswajanie jodu.

Jeśli dieta to i odpowiednia sylwetka!

1. Zdrowy podział – zadbaj o to co i w jakich ilościach znajduje się na Twoim talerzu.

Zasmakuj w drogocennych węglowodanach złożonych, dzięki którym odzyskasz utraconą energię oraz w białku – odpowiada ono za prawidłowy metabolizm. Najwięcej białka znajdziesz w drobiu, produktach mlecznych oraz roślinach strączkowych.

2. Gotowanie – należy ograniczyć lub całkowicie wyeliminować potrawy smażone na głębokim oleju – steki ociekające tłuszczem, wysokokaloryczne gulasze, żywność wędzoną i inne tego typu dania powinnaś zastąpić tymi przygotowywanymi na parze lub pieczonymi w piekarniku bez dodatku tłuszczu.
3. Warzywa! – postaraj się jeść ich jak najwięcej, szczególnie tych bogatych w błonnik, który odpowiada za prawidłową pracę jelit i poprawę trawienia. Zaspokaja także głód na długie godziny.
4. Bycie łasuchem nie popłaca – należy znacznie ograniczyć spożywanie słodkich i słonych przekąsek. Jednak pamiętaj o tym, że jedna kostka gorzkiej czekolady zjedzona raz w tygodniu jeszcze nikomu nie zaszkodziła!
5. Mniej znaczy więcej – pilnuj tego aby jeść mniejsze porcje a częściej i o regularnych porach, czyli 5 posiłków dziennie!

Ruch

Niedoczynność tarczycy nie powoduje utraty możliwości zażywania ruchu. Ćwicz jak najwięcej, ponieważ zbilansowana dieta tylko wtedy przyniesie odpowiednie efekty. Zacznij biegać, jeździć na rowerze, pływać, codziennie wybieraj się na szybkie wieczorne spacery a nawet zapisz się na siłownię i ćwicz pod nadzorem profesjonalnego trenera.

Pamiętaj o tym, że tylko regularne i systematyczne treningi przyniosą oczekiwane efekty – staraj się ćwiczyć 3 razy w tygodniu po 30 minut, stopniowo wydłużając czas ćwiczeń.

Nie tylko będziesz zdrowszy, ale także i uśmiechnięty oraz lepiej wyglądający!

Mężczyzna z kłopotem przedwczesnego wytrysku bardzo powszechnie czuje się przygnębiony i winny z powodu wstydliwej choroby. Nie raz zdarza się, że hamuje on kontaktów płciowych. Wytrysk przedwczesny spowodowany jest przede wszystkim elementami psychicznymi. Jest to liczne zaburzenie seksualne występujące u mężczyzn. Przedwczesny wytrysk staje się kłopotem, gdy ktoś nie jest w stanie dobrze wydłużyć gry miłosnej, aby jego partnerka uzyskała przyjemność ze współżycia. Wytrysk że być przed lub zaraz po rozpoczęciu stosunku. Schorzenie to niezwykle uniemożliwia czerpanie przyjemności ze współżycia, więc także składa się rozmaite formy leczenia przedwczesnego wytrysku.

Formy leczenia przedwczesnego wytrysku

Przedwczesny wytrysk jest niezwykle popularnym zaburzeniem seksualnym u mężczyzn. Że być spowodowany schorzeniami organicznymi, psychicznymi, długą przerwą we współżyciu, itp. Istotny jest w młodym wieku, gdy młodzieńcy dopiero wkraczają w świat seksu. Przedwczesny wytrysk staje się kłopotem, gdy ktoś nie jest w stanie zaspokoić swojej partnerki. Leczenie zaburzeń związanych ze za wczesnym wytryskiem jest wsparte na różnych metodach terapeutycznych oraz farmakoterapii. Współcześnie wykorzystywane formy terapeutyczne, to: kuracja dla par, formy behawioralne oraz farmakoterapia. Wykorzystywanie tych metod daje mężczyźnie możliwość uzyskania większej władzy nad swym ciałem. Psychoterapia adresowana jest przede wszystkim dla par. I są również przypadki, gdy człowiek będący z powodu przedwczesnego wytrysku jest wolny a nie ma stałej partnerki. W takim wypadku stosuje się z metod behawioralnych.

Formy behawioralne w leczeniu przedwczesnego wytrysku

Wykorzystywanie metod behawioralnych jest wielkie w przypadku mężczyzn, którzy nie mają stałych partnerek. Dzięki takim metodom mogą samodzielnie odzyskiwać wiarę we swoje zdolności, pozbywać się lęku oraz uczyć władzy nad wytryskiem. Wykorzystanie tych metod zwykle związane jest z wcześniejszym szczegółowym wywiadem. Zwykle mężczyzna mający na przedwczesny wytrysk otrzymuje od terapeuty zestaw informacji ćwiczeń, jakie są za zadanie samodzielnie powszechnie wykonywać. Da to odbudowywać poczucie pewności siebie i wiary we nasze zdolności. Mężczyźni chorujący na tego rodzaju zaburzenia odczuwają silny stres i izolują się od społeczeństwa. W takim wypadku terapeuta jest również za zadanie zrobić z pacjentem scenariusze postępowania, które zapewnią mu odzyskać władzę oraz zacząć się na nasze osoby. W przypadku zaburzeń sfery fizycznej mężczyźni nie chcą się angażować w pełne związki uczuciowe, bo jest jednak dla nich niebezpieczeństwo i wizja kolejnej porażki. W ich wyobraźni powstają nierealne oczekiwania względem seksu, budowane na podstawie przekazów medialnych. Pokazywane w filmach sceny erotyczne mogą być dla kobiety będącej na przedwczesny wytrysk dużym wyzwaniem. Zatem tak ważne jest, aby podczas kuracji pacjent budował realne oczekiwania i znał nasze zdolności. Bardzo istotne jest również pozbywanie się lęku i stresu. Dzięki temu pracownik może odzyskać władzę nad swoim wytryskiem i usprawnić kondycję naszego życia płciowego.

Kaszel w ciąży jest również uciążliwy, w nocy nie pozwoli spać. Jeszcze niedawno sięgnęłabyś po aspirynę czy jedno z tych dobrych lekarstw „trzy w określonym”. I nie teraz, jeśli jesteś w ciąży. Jak to możesz efektywnie leczyć kaszel i przeziębienie w ciąży? Dla wielu kobiet w ciąży najtrudniejszy do leczenia podczas przeziębienia jest kaszel. Z katarem i temperaturą jakoś sobie radzą (katar – wraz z powiedzeniem, leczony albo nie – i tak jest tydzień, oraz temperaturę można zbić ostatecznie paracetamolem, jaki w rozsądnych dawkach nie jest groźny dla dziecka).

Do czego jest kaszel?

Kaszel jest odruchem obronnym organizmu i jest oczyszczeniu dróg oddechowych z alergenów bądź z nadmiernej liczby śluzu.
Kaszel suchy jest istotny dla pierwszej fazy przeziębienia (podrażnia ci gardło), następnie jednak, wraz z składaniem się wydzieliny, jest się mokry (odkrztuszasz tzw. flegmę). Kaszel świszczący, często w postaci kilkunastosekundowych napadów, pojawia się zwykle w stanie zapalenia oskrzeli. Jeśli kaszel jest twardy a nie asystuje mu gorączka ani złe usposobienie, iż zatem być symptom nadwrażliwości.

W ciąży czytaj uważnie ulotki środków

Pierwszy trymestr ciąży, zwłaszcza okres pomiędzy 4. a 9. tygodniem, to czas tzw. organogenezy – wówczas okazują się wszystkie organy i narządy dziecka. A w tym czasie szczególnie nie można ciż wykorzystywać pewnych środków na przeziębienie, bo mogą one zaburzyć odpowiedni wzrost twojego dziecka. Doświadczenia specjalistów i firm farmaceutycznych pozwoliły wyłonić pewne sposoby na przeziębienie absolutnie zakazane dla przyszłych mam. Jest jednak mnóstwo środków, których wyniki niewłaściwe nie zostały do końca poznane (nie wolno testować środków na pacjentkach w ciąży na kaszel, to nie można zobaczyć, jak oddziałują one na rozwój płodu). To wtedy na wielu lekarstwach odnajdziesz informację: „Brak dowodów na niekorzystne wpływanie na płód, i nie sugeruje się stosowania w okresie ciąży i karmienia”. Pośród takich niezalecanych preparatów są, niestety, modne środki dostępne w aptece bez recepty, jakie dotychczas stosowałaś np. w przypadku lekkich chorób, katary, grypy. Natomiast kaszel nie jest chorobą, oraz tylko jej objawem, także zwykle sięgałaś po środki, żeby się go pozbyć. Teraz jednak wcale nie możesz ich stosować bez pomocy lekarskiej!

Sposoby na przeziębienie zakazane dla osób w ciąży!

1. Aspiryna, zatem kwas acetylosalicylowy, jest najbardziej niebezpieczny w III trymestrze, powoduje bowiem przedwczesne zarośnięcie przewodu tętniczego u dziecka (przewód Botalla); bo rozrzedza krew, może doprowadzić do głębokiego krwawienia w czasie porodu.
2. Ibuprofen hamuje czynność porodową, może wywołać reakcje uczuleniowe; szczególnie groźny jest w III trymestrze, bo powoduje powikłania kardiologiczne u płodu.
3. Środki typu Gripex, Tabcin i pastylki do ssania typu Cholinex, Strepsils – pewne zawierają ibuprofen i różne elementy szkodliwe dla płodu.
4. Pastylki z tymiankiem i podbiałem – natomiast to duży roślinny środek wykrztuśny, iż być zabójczy dla płodu; za duże liczby zawartego w nim tymolu powodują mdłości i wielkie zatrucia.

Odpowiada za wystąpienie owulacji, przygotowuje macicę do implantacji zarodka, zapobiega krwawieniom i poronieniom, w konsekwencji podtrzymuje ciążę przez cały czas jej trwania.

Progesteron – ważny hormon

Luteina, czyli progesteron, to hormon płciowy produkowany przez ciałko żółte w jajniku i łożysko w trakcie ciąży.

Luteina (progesteron) pełni kilka bardzo ważnych funkcji w czasie ciąży:

• przygotowuje błonę śluzowej macicy do implantacji, czyli zagnieżdżenia zapłodnionej komórki jajowej (dzięki niemu błona jest bardziej ukrwiona i grubsza niż zwykle)
• odpowiada za utrzymanie ciąży do czasu wytworzenia się łożyska (przez około 3 miesiące)
• hamuje skurcze macicy, a tym samym zapobiega poronieniu lub przedwczesnemu porodowi

Ponadto luteina:

• uczestniczy w produkcji hormonów metabolicznych płodu
• odpowiada za zmiany w gruczołach mlecznych, które przygotowują je do produkcji mleka podczas laktacji
• wstrzymuje dojrzewania kolejnych pęcherzyków Graffa

Zbyt niski lub zbyt wysoki poziom luteiny

Niedobór luteiny: objawy

Niedobór luteiny można zdiagnozować przed ciążą. Objawy zbyt niskiego stężenia tego hormonu to:

• nieregularne miesiączki (czasem mogą pojawiać się bardzo obfite krwawienia)
• plamienie międzymiesiączkowe
• problemy z zajściem w ciążę
• niewłaściwy wzrost temperatury ciała

Nadmiar luteiny: objawy

• ciążę mnogą (np. bliźnięta),
• obecność torbieli na jajnikach,
• zaśniad groniasty (niezłośliwy, uleczalny nowotwór, który jednak może utrudnić rozwój płodu),
• nieprawidłową praca nadnerczy.

Luteina w ciąży

Progesteron wraz z wydzielanymi przez jajnik estrogenami, stwarza optymalne warunki dla rozwoju ciąży.

• Przygotowuje endometrium, czyli błonę śluzową jamy macicy na implantację – zagnieżdżenie zapłodnionej komórki jajowej.
• Działa relaksacyjnie, czyli rozkurczowo na mięsień macicy.
• Zmniejsza ryzyko poronienia.
• Zmienia metabolizm matki, przystosowując go do potrzeb ciąży.
• W późniejszych tygodniach ciąży progesteron wydzielany jest przez łożysko i zapewnia prawidłowe funkcjonowanie organizmu matki w czasie ciąży.
• Pod koniec ciąży przygotowuje do laktacji i karmienia piersią.

Spadek luteiny i depresja poporodowa

Stężenie progesteronu w ciąży wzrasta z ok. 21,6ng/ml w pierwszym tygodniu, do 166,2ng/ml w ostatnim. Gwałtowny spadek długo wytwarzanego w tak wysokiej ilości hormonu, jaki występuje w momencie porodu, może wywołać trwającą u nas depresję poporodową. Niektóre młode mamy nie interesują się swoim dzieckiem i nie reagują na jego płacz. Może pojawić się także przesadny lęk o zdrowie dziecka. Dlatego też w pierwszych tygodniach po porodzie najczęściej  potrzebujemy szczególnego wsparcia osób bliskich i spokoju. Jeśli jednak objawy depresyjne będą utrzymywać się zbyt długo, lub będą bardzo silne, koniecznie powinniśmy zgłosić to lekarzowi. Musimy wiedzieć, że nie wszystkie kobiety chorują na depresje poporodową, niektóre kobiety są odporne na tego rodzaju schorzenie.