Renesans jest to epoka, której świetność przypada na XVI wiek. Nazwa ta pochodzi od francuskiego słowa „renaisancce”, oznaczającego odrodzenie. Określana jest mianem epoką odrodzenia sztuk i nauk, które w mijającym średniowieczu były zdominowane przez religię i zabobon.
Pytając co to jest renesans, należy zaznaczyć, że przyjęto, iż epoka ta rozpoczyna się wraz ze zdobyciem Konstantynopola przez Turków. Historycy, za początek renesansu przyjmują też datę zakończenia wojny stuletniej lub odkrycia Ameryki przez Krzysztofa Kolumba. Daty te są jednak mocno symboliczne, ponieważ przejście ze średniowiecza do renesansu nastąpiło płynnie. Kolebką renesansu jest włoskie miasto Florencja. Zaprojektowanie słynnych brązowych drzwi baptysterium zapoczątkowało ten styl w sztukach pięknych. W architekturze przełomowym wydarzeniem było powstanie kopuły w katedrze florenckiej.
Popularnym motywem wykorzystywanym w renesansie jest ukazywanie postaci mitologicznych i biblijnych. W wielu pracach, które powstawały w tamtym okresie postacie takie występowały razem, popularne też stało się malarstwo portretowe.
Najważniejszą cechą renesansu było jednak przywiązanie do trzech podstawowych zasad, którymi kierowali się twórcy uważani za prekursorów renesansu. W kręgu zainteresowań artystów był przede wszystkim antyk i sztuka starożytna, w sowich pracach często odnosili się oni do starożytnych form twórczości artystycznej. Renesans to także narodziny nowej idei – humanizmu. W centrum zainteresowania był wtedy człowiek i jego sprawy, jego rozum i postrzeganie świata. Ostatnią cechą wyróżniającą renesans było odkrycie i zastosowanie perspektywy linearnej, pozwalającej nadać głębie i trójwymiarowość powstającym obrazom.
